Urodzili się... 26 maja:Miles Davis

Szczegóły

Utworzono: wtorek, 26, maj 2020 13:07

Zespół DBAiM

Nieokiełznany charakter. Niesamowity talent. Przekraczał granice i zył na własnych warunkach. Niekwestionowana ikona jazzu : Miles Davis

Urodzony i wychowany w Illinois, Davis wyjechał na studia do Juilliard School w Nowym Jorku, po czym zrezygnował z pracy i zadebiutował jako członek kwintetu bebopowego saksofonisty Charliego Parkera w latach 1944–1948. Wkrótce potem nagrał sesje dla Capitol Records, które przyczyniło się później do rozwoju cool jazzu. We wczesnych latach pięćdziesiątych Miles Davis nagrał niektóre z najwcześniejszych utworów hard bop dla Prestige Records, ale zrobił to przypadkowo, ja się później okazało, bo z powodu uzależnienia od heroiny.

Po szeroko przyjętym występie na Newport Jazz Festival w 1955 roku podpisał długoterminowy kontrakt z Columbia Records i nagrał album „Round About Midnight” z 1957 roku. To była jego pierwsza praca z saksofonistą Johnem Coltrane’em i basistą Paulem Chambersiem, kluczowymi członkami sekstetu, który zaistniał na początku lat sześćdziesiątych. W tym okresie występował na przemian z orkiestrowymi jazzowymi, z aranżerem Gilem Evansem, ale i nagrywając pod wpływami muzyki hiszpańskiej płyte pt. “Sketches of Spain” (1960), a co w dalszej perspektywie owocowało także takimi nagraniami zespołu, jak “Milestones” (1958) i “Kind of Blue” (1959). To ostatnie nagranie pozostaje jednym z najpopularniejszych albumów jazzowych wszechczasów, sprzedanym w USA w ilości ponad czterech milionów egzemplarzy.

Davis dokonał kilku zmian w składzie, nagrywając “Someday My Prince Will Come” (1961), oraz swe koncerty zatytułowane “Blackhawk” z 1961 roku i “Seven Steps to Heaven” (1963), kolejny główny sukces, który wprowadził do zespołu basistę Rona Cartera, pianistę Herbie Hancocka i perkusistę Tony’ego Williamsa. Po dodaniu saksofonisty Wayne’a Shortera do swojego nowego kwintetu w 1964 r., Davis poprowadził grupę na serię bardziej abstrakcyjnych nagrań często tworzonych przez jamowanie członków zespołu, pomagając pionierowi gatunku post-bop w albumach takich jak “ESP” (1965) i “Miles Smiles” (1967), tuż przed przejściem w okres jego zwany elektrycznym.

W latach 70. Davis eksperymentował z rockiem, funkiem, afrykańskimi rytmami, z rozwijającą się technologią muzyki elektronicznej i stale zmieniającą się grupą muzyków, w tym klawiszowcem Joe Zawinulem, perkusistą Alem Fosterem i gitarzystą Johnem McLaughlinem. Ten okres, począwszy od albumu studyjnego Davisa z 1969 r. “In a Silent Way”, a kończąc na nagranym w 1975 r. koncercie “Agharta”, był najbardziej kontrowersyjny w jego karierze, rzucając wyzwanie wielu współczesnym muzykom jazzowym.

Jego milionowa płyta z 1970 roku, “Bitches Brew”, przyczyniła się do ożywienia komercyjnej popularności tego gatunku wraz z jazzową fuzją w miarę upływu lat. Po pięcioletniej przerwie z powodu złego stanu zdrowia Davis wznowił karierę w latach 80., zatrudniając młodszych muzyków i wprowadzając popowe dźwięki na albumach takich jak “The Man with the Horn” (1981) i “Tutu” (1986). Krytycy byli generalnie nieufni, ale dekada przyniosła trębaczowi najwyższy poziom komercyjnego uznania. Występował na wyprzedanych koncertach na całym świecie, dzieląc twórczość na sztuki wizualne, film i pracę telewizyjną, co miało miejsce przed jego śmiercią w 1991 roku (z powodu skutków udaru, zapalenia płuc i niewydolności oddechowej).

W 2006 roku Davis został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame, uznając go za „jedną z kluczowych postaci w historii jazzu”. Magazyn “Rolling Stone” określił go jako „jednym z najbardziej szanowanych trębaczy jazzowych w dziejach, o ile nie najważniejszym muzykiem XX wieku w ogóle”, podczas gdy Gerald Early nazwał go niewątpliwie jednym z najbardziej wpływowych i innowacyjnych muzyków.

Ciekawostki o Milesie Davisie:

• Zmarł w Los Angeles (Kalifornia, USA) na skutek udaru mózgu, połączonego z zarówno zapaleniem płuc, jak i niewydolnością oddechową. Przez lata artysta chorował na cukrzycę.
• W 1990 roku ukazała się autobiografia tego niezwykłego jazzmana, pt. “Miles The Autobiography”.
• W 1991 roku Miles Davis został odznaczony Francuskim orderem Kawalera Legii Honorowej.
• Zanim młody Davis jednak pojął, że predestynowany jest do jazzu, jego pierwszymi miłościami był boks i baseball.
• Współtworzył świadomie powstanie i rozwój nowego kierunku w jazzie – bebopu.
• W swym bujnym artystycznym życiu mierzył się z uzależnieniem od heroiny.
• Od połowy lat siedemdziesiątych Miles Davis przechodził wiele ciężkich stanów chorobowych, począwszy od stałych problemów z biodrem, skończywszy na zakażeniu wątroby oraz silnej depresji, spowodowanej bez wątpienia nadużywaniem alkoholu i narkotyków.
  
  
  Źródło: https://zyciorysy.info
  fot.: Pinterest
  
  https://youtu.be/8htHDkT3oYk - Źródło: kinojanosik.pl

Opracowała: Agnieszka Sobiak