Urodzili się... 22 czerwca: Meryl Streep

Szczegóły

Utworzono: poniedziałek, 22, czerwiec 2020 11:29

Zespół DBAiM

Najbardziej rozpoznawalna, a jednocześnie najbardziej naturalna gwiazda Hollywood. Jej gra aktorska opiera się schematom. Charyzmatyczna, ciepła i wytrwała. Gwiazda z najwyższej półki - Meryl Streep

Meryl Streep, a właściwie Mary Louise Streep przyszła na świat w Summit 22 czerwca 1949 roku. Jest amerykańską aktorką filmową, telewizyjną i teatralną. W opinii zarówno krytyki jak i widzów uważana jest za jedną z najbardziej utalentowanych aktorek wszech czasów.

Debiut sceniczny Meryl Streep miał miejsce w roku 1971 – był to debiut teatralny, mianowicie w sztuce zatytułowanej „The Playboy of Seville”. Natomiast przełom związany z popularnością odbył się sześć lat później, w roku 1977 – wówczas to Meryl Streep zagrała w telewizyjnym filmie pt. „The Deadliest Season”. Ten sam rok oznaczał dla niej również wystąpienie w drugoplanowej roli filmu pt. „Julia”.

Sukces artystyczny i komercyjny przyszedł można rzec szybko, głównie dzięki późniejszym rolom w filmach takich jak „Łowca jeleni” z roku 1878 czy też rok później w produkcji „Sprawa Kramerów”, z którymi to związane były jej nominacje do nagrody Oskara, przy czym zwycięstwo przyniosła „Sprawa Kramerów”. Wreszcie nadszedł rok 1982, czyli film z jej pierwszoplanowym udziałem, zatytułowany „Wybór Zofii”, za którą to rolę otrzymała również Oskara. I jeśli rozpatrywac biografię Meryl Streep w kategoriach ”oskarowych”, to bez wątpienia przenosi nas to w czasy trzydzieści lat później, bowiem trzecią statuetkę otrzymała za rolę w biograficznym obrazie o byłej premier brytyjskiej Margaret Tatcher, pt. „Żelazna Dama”. Zatem reasumując aktorka dostała w swej karierze aż 21 nominacji do Oskara, przy czym równolegle 31 nominacji do nagrody Złoty Glob – wygrywając tą ostatnią osiem razy, przy czym niejako ukoronowaniem była nagroda zgoła inna, ponieważ za całokształt twórczości dostała dekoracje imienia Cecila B. DeMille’a.

Warto zaznaczyć, że żaden inny aktor w historii obydwu nagród nie otrzymał większej liczby nominacji niż Meryl Streep. Ale to nie wszystko, bowiem otrzymała również dwie nagrody Emmy, dwie Gildii Aktorów Ekranowych, czy też zawrotną ilość sześciu nagród Stowarzyszenia Nowojorskich Krytyków Filmowych, natomiast pięć nominacji do nagrody Grammy. Ciekawostki o Meryl Streep Otrzymała dwie nagrody BAFTA oraz nominację do nagrody Tony.

Za całokształt twórczości została odznaczona w 2004 roku przez Amerykański Instytut Filmowy. Rok 2000 przyniósł Meryl Streep wręczenie jej francuskiego Orderu Sztuki i Literatury I Klasy. W 2010 roku ówczesny prezydent USA, Barack Obama, podjął decyzję o uhonorowaniu Meryl Streep Narodowym Medalem Sztuki, natomiast w 2014 otrzymała z kolei Prezydencki Medal Wolności. Brała udział w castingu do roli w „King Kongu”. Producent filmu ujrzawszy aktorkę, powiedział do syna w języku włoskim: „Jest brzydka. Dlaczego mi to przyprowadziłeś?”. Tymczasem Streep odpowiedziała mu wówczas płynnie w tym samym języku: „Żałuję, że nie jestem wystarczająco piękna”. Już gdy miała 12 lat rozpoczęła naukę śpiewu. Jej marzeniem było raczej zostać gwiazdą opery, niż kina.

Źródło:https://zyciorysy.info/?s=meryll+streep

Książka/Biografia Meryl Streep „ZNOWU ONA!”:

Wszyscy pamiętają jej kreacje z filmów: Sprawa Kramerów, Łowca jeleni czy Diabeł ubiera się u Prady. Wiemy, kim jest teraz, ale nie wiele osób zdaje sobie sprawę z tego, jak wyglądały jej początki. Była kobietą, która walczyła ze stereotypami, nierównym traktowaniem oraz z totalną inwigilacją prowadzoną przez dziennikarzy w stosunku do rozpoznawalnych osób. O tym wszystkim opowiada jej najnowsza biografia.

Michael Schulman, redaktor działu kulturalnego w „New Yorkerze”, postawił sobie za cel napisanie biografii, która dotyczyłaby tylko jednego okresu w życiu Meryl Streep. Skupił się na przedstawieniu czytelnikom dorastającej dziewczyny z liceum, należącej do szkolnej drużyny cheerleaderek, która nagle stała się jedną z najzdolniejszych aktorek. Symboliczne wydaje się zakończenie książki - narracja kończy się w momencie, gdy Streep otrzymuje pierwszego Oscara (którego nota bene z emocji „porzuca” na podłodze damskiej toalety). Skupia się przede wszystkim na tym, co ukształtowało ją jako aktorkę, gwiazdę i jedną z najbardziej rozpoznawalnych ikon Hollywood.

Autor prowadzi narrację w sposób niesłychanie lekki. Czytelnik może odnieść wrażenie, że zagląda przez wizjer do życia aktorki. W opowieści nie brakuje chwil smutnych, radosnych, licznych anegdotek, a także mniejszych lub większych wpadek i głupotek, które przecież są obecne w życiu każdego człowieka. Dzięki temu otrzymuje obraz nad wyraz prawdziwy i „krwisty”, pozwalający nawet zaangażować się emocjonalnie. Całość uzupełniają zdjęcia (w większości pewnie nieznane), spośród których najciekawszymi wydają się te z jej teatralnych kreacji.

W recenzowanej pozycji, oprócz biografii, można znaleźć także wiele odniesień do ogólnie panującej atmosfery w szkole teatralnej lub na planie kolejnych filmów. Niektóre osoby mogą być zszokowane m.in. opisem metod, jakie Dustin Hoffman stosował wobec Meryl i ich filmowego dziecka, Justina Henry’ego, w Sprawie Kramerów, chcąc wydobyć z nich autentyczne emocje. Sama Streep była od zawsze przeciwniczką techniki Stanisławskiego. Nie chciała w swoje kreacje angażować wewnętrznych demonów. Była pewna, że wszystko można zagrać bez odniesienia do własnego doświadczenia życiowego.
Potrafi zagrać wszystko, łącznie z przysłowiową szafą zjedzoną przez korniki, dzięki czemu nie dała się wtłoczyć w schemat aktorki charakterystycznej. W każdej kreacji zaskakiwała widzów i kolegów po fachu.

Schulman opisuje nie tylko zawodowe, ale również prywatne życie aktorki. W książce można znaleźć informacje o relacjach z rodzicami, kolegami czy partnerami życiowymi – Johnem Cazale’em (bardzo namiętny, choć mający tragiczny finał związek) oraz Donem Gummerem.
Meryl Streep. Znowu ona! nie jest typową biografią. Pokazuje okres, o którym zazwyczaj mało się mówi. Dzięki tej pozycji czytelnik może śledzić drogę Meryl Streep na sam szczyt od czasów szkolnych. Schulman stworzył pasjonujący obraz kobiety, która jest nie tylko gwiazdą kina, ale przede wszystkim osobą nie wahającą się głośno wyrażać swoich poglądów.

CYTATY:

• Kobiety całe życie muszą grać. A gra to nie tylko udawanie. To także zdolność wyobrażenia sobie czegoś, co nie istnieje, ale jest możliwe.
• Znam wiele par, które nie wyglądają jak Angelina Jolie i Brad Pitt, a mimo to są szczęśliwe.
• Niech nikt nie pozbawia mnie zmarszczek z czoła uzyskanych przez zachwyt nad pięknem życia, ani tych z moich warg, które pokazują, ile się śmiałam i ile całowałam, ani worków pod oczami – w nich jest pamięć o tym, ile płakałam. Należą do mnie i są piękne
• Nie mam już cierpliwości do pewnych rzeczy, nie dlatego, że stałam się arogancka, ale po prostu dlatego, że osiągnęłam taki punkt w moim życiu, gdzie nie chcę tracić więcej czasu na to, co mnie boli lub mnie nie zadowala. Nie mam cierpliwości do cynizmu, nadmiernego krytycyzmu i wymagań każdej natury.
• Straciłam wolę do zadowalania tych, którzy mnie nie lubią, do kochania tych, którzy mnie nie kochają i uśmiechania się do tych, którzy nie chcą uśmiechnąć się do mnie. Już nie spędzę ani minuty na tych, którzy chcą manipulować. Postanowiłam już nie współistnieć z udawaniem, hipokryzją, nieuczciwością i bałwochwalstwem. Nie toleruję selektywnej erudycji, ani arogancji akademickiej.

Źródło: kobietytomy.pl, wikicytaty.pl
Fot.: pinterest.ch

Mistrzowska gra emocji: "Scena w deszczu" z filmu: "Co się wydarzyło w Madison County:
https://youtu.be/jAqyy-OJrec

Opracowała: Agnieszka Sobiak