Instytucje kultury online: muzea historyczne - Muzeum Historyczne Krakowa

Szczegóły

Utworzono: środa, 24, czerwiec 2020 11:32

Zespół DBAiM

Opisujemy, dokumentujemy i opowiadamy Kraków. Słuchamy miasta…
Wizja Muzeum – cel kierunkowy: W 2030 roku jesteśmy Muzeum Krakowa – kompletnym, obejmującym i szanującym wszelkie aspekty dziedzictwa miasta i otwartym na wyzwania współczesności. W swojej wielooddziałowej strukturze sprawnie zarządzanym i nowocześnie zorganizowanym. Aktywnie uczestniczymy w kształtowaniu społeczności metropolii...

Historia
Muzeum Historyczne Miasta Krakowa należy do typu muzeów miejskich. Radni Krakowa już w XIX w. podjęli wysiłek stworzenia własnego muzeum historycznego. Inicjatywa utworzenia muzeum gromadzącego miejskie pamiątki pojawiła się w latach 60. XIX w. Powołane przez Radę Miasta 2 czerwca 1887 r. Archiwum Aktów Dawnych Miasta Krakowa rozpoczęło gromadzenie zbiorów, a powstałe w 1897 r. Towarzystwo Miłośników Historii i Zabytków Krakowa poparło inicjatywę tworzenia muzeum. Pracownicy Archiwum, tacy jak prof. Stanisław Krzyżanowski i dr Adam Chmiel, aktywnie uczestniczyli w tworzeniu zbiorów dla przyszłego Muzeum Historycznego. Składały się na nie kolekcja ikonografii Krakowa, portrety wybitnych i zasłużonych obywateli miasta, ryciny, przedmioty zabytkowe i dokumenty związane z działalnością cechów, tłoki pieczętne, numizmaty i medale, okazy broni i inne zabytki kultury materialnej, związane z przeszłością Krakowa.
Muzeum Historyczne Miasta Krakowa zostało powołane do życia na posiedzeniu Rady Miasta 31 maja 1899 r. Z tą chwilą rozpoczęło swe istnienie, choć jeszcze nie jako samodzielna instytucja, a jako oddział przy Archiwum Aktów Dawnych. Zbiory były gromadzone w nieudostępnianej zwiedzającym parterowej sali budynku przy ul. Siennej 16. Wkrótce podjęto intensywne, choć trwające wiele lat starania o udostępnienie kolekcji dla publiczności. Ważnym przedsięwzięciem w 1936 r. była, urządzona staraniem i z inicjatywy dra Jerzego Dobrzyckiego, wystawa dawnych widoków Krakowa Stary Kraków, w odnowionych, a jeszcze nie urządzonych komnatach II piętra Zamku na Wawelu. Dopiero w 1937 r. przejęto na cele muzeum „Dom pod Krzyżem” – budynek przy pl. Św. Ducha 5 (obecnie ul. Szpitalna 21).
W 1937 r., również z inicjatywy dra Dobrzyckiego, podjęto po raz pierwszy organizowanie pod patronatem Muzeum dorocznych konkursów na najpiękniejsze szopki krakowskie, organizowane odtąd co roku, z wyjątkiem czasu okupacji hitlerowskiej.
W grudniu 1945 r. na posiedzeniu Miejskiej Rady Narodowej przedstawiono projekt statutu Muzeum. Według jego brzmienia Muzeum miało odtąd być „samodzielnym i odrębnym zakładem miejskim, celem zaś jego stać się miało gromadzenie i pieczołowita ochrona wszelkich materiałów muzealnych, ilustrujących życie i kulturę Krakowa od czasów najdawniejszych aż po czasy bieżące, tudzież rozwijanie działalności badawczej, naukowej i oświatowej”. Jednym z zadań nowej instytucji miało być roztaczanie opieki nad zachowaniem miejscowej tradycji, obrzędów i zwyczajów.
Samodzielna działalność muzeum w zakresie gromadzenia zbiorów rozpoczęła się przejęciem od Archiwum Aktów Dawnych ponad 2 tys. obiektów, wymagających uporządkowania i konserwacji. Na przełomie 1946 i 1947 r., dzięki porozumieniu z Towarzystwem Miłośników Historii i Zabytków Krakowa, udało się pozyskać na cele muzealne część siedziby Towarzystwa, „Kamienicy Krauzowskiej”, mieszczącej się przy ul. Św. Jana 12. Wkrótce tam Muzeum otwarło swe pierwsze wystawy czasowe: Kraków dawny i wczorajszy oraz Wiosna Ludów.
Stała wystawa w „Kamienicy Krauzowskiej” została otwarta 24 czerwca 1952 r., a przeznaczony jeszcze przed wojną na potrzeby Muzeum zabytkowy „Dom pod Krzyżem” służył na pomieszczenie biur i magazynów.
W 1949 r. odnowiono częściowo partię dawnych warowni floriańskich i oddano do dyspozycji Muzeum na cele wystawowe ich część wraz z Basztą Pasamoników, Bramą Floriańską i łączącym je gankiem straży na murach obronnych.
Urządzona tam wystawa Dawne warownie Krakowa pokazywała m.in. zrekonstruowaną wartownię dawnej straży miejskiej z wykorzystaniem zabytkowych okazów broni oraz cykl odtworzonych widoków nieistniejących baszt i bram miejskich. Ta część murów była wykorzystywana przez Muzeum do końca lat 50.
W latach 50. Muzeum wzbogaciło się o ważne kolekcje. Jedną z nich stanowią pamiątki po rozwiązanym przez władze w 1951 r. Bractwie Kurkowym, z najcenniejszym zabytkiem – srebrnym kurem bractwa z 1565 r. Muzeum przejęło pod opiekę także zbiory innych likwidowanych organizacji, wśród których znalazły się Izba Przemysłowo-Handlowa i Towarzystwo Dobroczynności. W tym czasie Muzeum Przemysłu Artystycznego przekazało cenny zbiór teatraliów, związany z historią krakowskich teatrów.
Muzeum nabyło również zbiory po krakowskim księgarzu i kolekcjonerze, prezydencie miasta Józefie Friedleinie. Wśród tej kolekcji szczególnie cenny jest zbiór ikonografii dawnego Krakowa.
W 1959 r. Gmina Żydowska przekazała na cele muzealne budynek Starej Bożnicy przy ul. Szerokiej 24 i odtąd trwały tu prace remontowe nadzorowane przez Muzeum Historyczne.
Nadzór nad Muzeum w sposób ogólny sprawuje Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego, a w sposób bezpośredni bezpośredni – organizator. Wydział Kultury i Dziedzictwa Narodowego Urzędu Miasta Krakowa. 21 września 2005 r. Muzeum zostało wpisane do Państwowego Rejestru Muzeów pod nr DDN-IV/PRM/84/05 prowadzonego przez Ministra Dziedzictwa i Kultury Narodowej.
Od 2005 roku muzeum jest zrzeszone w powstałej w Paryżu w 1946 Międzynarodowej Radzie Muzeów (ang. International Counsil of Museums – ICOM) – organizacji pozarządowej zrzeszającej muza i ich pracowników. 15 Ogólne Zgromadzenie ICOM w dniu 4 listopada 1986 r. w Buenos Aires, w Argentynie uchwaliło kodeks etyki zawodowej Międzynarodowej Rady Muzeów.
Źródło: muzeumkrakowa.pl, wikipedia.pl
Fot. Wiadomości.onet.pl

https://www.muzeumkrakowa.pl/
fot.wiadomosci.onet.pl

EDUKACJA
ODDZIALY MUZEUM

Opracowała: Agnieszka Sobiak